Bachus, w mitologii rzymskiej, był bogiem wina, ekstazy, płodności i rolnictwa. Był odpowiednikiem greckiego Dionizosa. Według mitologii, Bachus był synem Jowisza (również znanego jako Zeus w mitologii greckiej) i Semele, córki Kadmu, króla Teb.

Bachus był czczony przez starożytnych Rzymian jako opiekun winnic, a także jako bóg, który przynosił radość, ekstazę i entuzjazm podczas picia wina. Obchodzono uroczystości ku jego czci, znane jako bacchanalia, w trakcie których jego czciciele gromadzili się, świętowali, pili wino i uczestniczyli w obrzędach, często przy akompaniamencie muzyki i tańca.

Bachus jest często przedstawiany jako postać związana z przyjemnościami życia, jak również z siłą życiową, owocnością i dzikością natury. Jego kult miał duże znaczenie w starożytnym Rzymie i był kontynuowany w różnych formach w kulturze zachodniej przez wieki, wpływając również na sztukę, literaturę i filozofię.